ندای کابل
په افغانستان کې واده کول نه یوازې یو شخصي انتخاب ګڼل کېږي، بلکې دا یو ټولنیز، کلتوري، او حتی مذهبي مسٔله ده. خو له بده مرغه، ځینې دودونه او غلط عرفونه د دې پر ځای چې د ژوند نوي پړاو ته اسانتیا برابره کړي، خنډونه جوړوي.
😔 غلط دودونه چې د واده مخه نیسي:
لوړې مهرونه (د پیسو غوښتنه): ډېری وخت د نجونو کورنۍ د مهر لپاره لوړې پیسې غواړي، چې دا بیا ځوانان له اقتصادي پلوه کمزوري کوي.
د لوڼو پیرودل او پلورل: په ځینو سیمو کې لا هم د نجونو واده د مال په توګه ترسره کېږي، چې دا د انساني حقونو خلاف عمل دی.
مجبورې وادونه: ځوانان ته انتخاب نه ورکول کېږي، بلکې کورنۍ پرېکړې کوي، چې دا بیا د تل پاتې اړیکو لامل نه کېږي.
قومپالنه او د طبقاتي نظام اثرات: ځینې خلک یوازې له خپل قوم یا طبقه سره واده کول غواړي، چې دا د ټولنې یووالی کمزوری کوي.
د عمر محدودیتونه: ځینې وخت د عمر له امله واده رد کېږي، که څه هم چې دواړه خواوې راضي وي.
د حل لارې څه دي؟
پوهاوی ورکول: د علماوو، معلمینو او رسنیو له لارې باید عام ذهنیت بدل شي.
قانوني اقدامات: باید د زور واده او د نجونو د حقونو خلاف عملونه قانوناً ونیول شي.
ځوانانو ته واک ورکول: باید ځوانان د خپل ژوند په اړه پرېکړې وکړای شي.
اقتصادي ملاتړ: باید د حکومت او خیرخوا مؤسسو لخوا د واده لپاره آسانتیاوې برابرې شي.
راټولونکی – لیکوال:
عصمت الله فاضلی
