ندای کابل
در روزهای گذشته، موضوع مهاجران، به‌ویژه اتباع افغانستانی، در ایران به محور حساسیت‌های اجتماعی و سیاسی تبدیل شده است. در این میان، جریانی شکل گرفته که با بهره‌گیری از عناصر نفاق و روایت‌های ساختگی، به ترویج مهاجرستیزی دامن می‌زند. تحلیلگران معتقدند که این جریان نه‌تنها از درون جامعه، بلکه بخشی از پروژه‌ای سازمان‌یافته از سوی دشمنان برای تضعیف همبستگی اجتماعی و خدشه به وجهه انسانی ایران است.
ویژگی‌های جریان نفاق مهاجرستیز
1. تناقض‌گویی آگاهانه: به ظاهر مدافع ارزش‌های اخلاقی و مذهبی است اما در عمل، مهاجران را عامل تهدید معرفی می‌کند.
2. استفاده از رسانه‌ها برای تشویش افکار عمومی: انتشار تصاویر و اخبار اغراق‌آمیز درباره جرائم یا آسیب‌های اجتماعی با هدف تقویت ذهنیت منفی نسبت به مهاجران.
3. نهادینه‌سازی ترس اجتماعی: با تحریک نگرانی‌های اقتصادی، فرهنگی یا امنیتی، تلاش می‌شود مهاجران را «دیگری خطرناک» جلوه دهند.
مهاجرستیزی به عنوان یک پروژه دشمن
1. هدف از تفرقه‌افکنی: دشمنان ایران با تقویت روایت‌های مهاجرستیزانه در فضای مجازی و رسانه‌های منطقه‌ای، می‌کوشند هم‌زیستی تاریخی میان ملت ایران و مهاجران را خدشه‌دار کنند.
2. ضربه به انسجام ملی: ترویج بی‌اعتمادی میان اقشار جامعه، به‌ویژه در مناطق مهاجرپذیر، می‌تواند زمینه‌ساز التهاب‌های اجتماعی باشد.
3. بی‌ثبات‌سازی چهره انسانی ایران در جهان: محروم‌سازی مهاجران از حقوق اولیه، برخلاف مواضع تاریخی و دینی ایران، می‌تواند دستاویز تبلیغات منفی بین‌المللی علیه کشور باشد.
پیامدها و مسیر پیش‌رو:
1. افزایش خشونت‌های اجتماعی، تبعیض و انزوای مهاجران
2. تضعیف فرهنگ مهمان‌نوازی و هم‌گرایی منطقه‌ای
3. لزوم هوشیاری رسانه‌ای و ارتقاء گفتمان انسان‌محور
نتیجه‌گیری
جریان مهاجرستیز در ایران نه‌تنها پدیده‌ای داخلی، بلکه بخشی از پروژه‌ای خارجی برای برهم‌زدن آرامش اجتماعی و اخلاقی کشور است. مقابله با این پروژه، نیازمند بصیرت رسانه‌ای، تقویت عقلانیت اجتماعی، و بازگشت به مبانی دینی و فرهنگی اصیل ایرانی است که همواره پناه‌جویان را پناه داده است.
نویسنده : ر. رحیمی
